خنده ی امیرالمومنین (ع) در بهشت
خنده ی امیرالمومنین (ع) در بهشت
ﺷﻴﺦ ﺻﺪﻭﻕ ﻗﺪﺱ ﺳﺮﻩ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ «ﺍﻣﺎﻟﻰ» ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﺒّﺎﺱ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﺗﺎﺑﺶ ﺧﺎﺻّﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﻬﺸﺘﻴﺎﻥ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ! ﺗﻮ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﺰﻳﺮ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻯ:«ﻟﺎﻳَﺮَﻭْﻥَ ﻓﻴﻬﺎ ﺷَﻤْﺴﺎً» [۱] «ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ»، ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ؟ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ: ﻟﻴﺲ ﻫﺬﻩ ﺑﺸﻤﺲ، ﻭﻟﻜﻦ ﻋﻠﻴّﺎً ﻭﻓﺎﻃﻤﺔ ﺿﺤﻜﺎ ﻓﺄﺷﺮﻗﺖ ﺍﻟﺠﻨﺎﻥ ﻣﻦ ﻧﻮﺭ ﺿﺤﻜﻬﻤﺎ. ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﻰ ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺎﺑﺸﻰ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﺸﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ. [۲]
ﺟﻠﺪ ۱، ﺻﻔﺤﻪ ۴۰۱-ترجمه کتاب نفیس (القطره): قطره ای از دریای فضایل اهل بیت علیهم السلام
—————————————-
[۱]: ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺁﻳﻪ ۱۳٫
[۲]: ﺍﻣﺎﻟﻰ ﺻﺪﻭﻕ: ۳۳۳ ﺿﻤﻦ ﺡ ۱۱ ﻣﺠﻠﺲ ۴۴، ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻟﺄﻧﻮﺍﺭ: ۲۴۱/۳۵، ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺍﻟﺂﻳﺎﺕ: ۷۵۲/۲ ﺿﻤﻦ ﺡ ۷، ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺑﺮﻫﺎﻥ: ۴۱۲/۴ ﺿﻤﻦ ﺡ۶، ﻣﻨﺎﻗﺐ ﺍﺑﻦ ﺷﻬﺮﺍﺷﻮﺏ: ۳۲۹/۳٫